Vör en poor Daag muss ik na Hamborg rin.
Du meenst, dat dat doch veele Lüüd mööt? Ja, dor hest du ja recht. Aber nich all lüüd fohrt mit Bus un Bahn dorhen. Ik jedenfalls nehm jümmers mien Auto un park denn in irgendeen Parkhus för veel Geld.
Ik heff dacht: „Eegentlich , Heinerich, kannst du ja ok mit Bus un Bahn na de Stadthusbrüch fohrn. Dat is villicht gauer un sekerer. Denn morgens Klock negen fohrt bannig veel Lüüd to Arbeit mit`n Auto. Dor kümmst du in`n Stau un denn büst du to laat un die Termin is futsch“.
Also heff ik mi ut mien Computer de Tieden för Bus un Bahn rutsöcht un ok utdruckt.De Technik is ja so wat vun perfekt, dat is de reine Freid. Klock 7,48 fohrt de Bus vun`n Sandweg af. Dat hett al mal klappt. Weer ganz schön vull de Bus.
Veele Lüüd keeken jümmers na ünnen. Ik denk: wat is denn dor ünnen los? Liggt dor wat? Nee, de keeken nich op`n Footbodden, nee, de keeken op ehr smartphone un wischen un tippen dor jümmers op rüm. Af un an güng denn en Grienen över ehr Gesicht. Se harrn wedder `ne SMS kregen. Annere hebbt denn in ehr e-book leest. Dat is ja ok in Ornung un `ne feine Saak.
In Bardörp bün ik denn in de S-Bahn ümstegen.
In mien Eck seeten 8 Lüüd tohoop. De hebbt noch gornich ganz seeten, dor grabbeln söss Lüüd al in ehr Jackentasch. Un wat holen se dor rut? Richtig! Handy oorer smartphone. Nee se wulln nich telefoneern. Se wulln „ Simsen“. Wohrschienlich schreben se na hus: „Sitze gerade in der S-Bahn nach Hamburg. Tschüss bis heute Abend“. De Deern neben mi speel op ehr handy „SUDOKU“.
Dat se jümmers de richtigen Tasten drapen deit faszineert mi.
Mi gegeböber sitt eener de stickt sik nu ok noch Ohrstöpsel in de Ohrn un hört nebenbi ok noch Musik bi dat „Simsen“. Man, dat is richtig Multitasking wat de maakt.
Ik mutt ja seggen: Hier is ene Roh in`t Afdeel. Herrlich! Keener raschelt mit de Zeitung, keener nimmt de Arms hoch üm de Zeitung ümtoklappen. Herrlich!
Wunnert hett mi, dat jedeen an den richtigen Bohnhoff utstegen is.
Ob ener markt hett, dat dor in de Eck ´n hübsche junge Deern seeten hett, de keen smartphone in de Hand harr? Ik glööv nich. Abers ik heff de sehn.
„Honi soit qui mal y pense“. Richtig, dat is keen Plattdüütsch, man dat passt.
Heinrich Querfurt